Εθνικό Μητρώο Φορέων Ιδιωτικού Τομέα Μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα
που παρέχουν υπηρεσίες Κοινωνικής Φροντίδας
|
Ειδικό Μητρώο Εθελοντικών μη Κυβερνητικών Οργανώσεων
|
Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011
Διαφορετικότητα
Συγκινητική διαφήμιση by babisflou
Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011
Στηρίζουμε τους αποφοίτους ειδικής αγωγής
Παραθέτουμε αυτούσιο το δελτίο τύπου του ΣΑΤΕΑ (www.satea.gr).
Η Αποδόμηση της Παράλληλης Στήριξης – Υπεύθυνος Έργου: Υπουργείο Παιδείας
Σάββατο 20 Αυγούστου 2011
Ε.Δ.Α.Α.Φ. : Εκπαίδευση Ειδικών στον Αυτισμό
Το αρχείο της ανακοίνωσης της επιστημονικής επιτροπής είναι διαθέσιμο εδώ.
Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011
Έκτακτη γενική συνέλευση αρχαιρεσιών, Σάββατο 2-7-2011
Το Δ.Σ. της Εταιρείας Προστασίας Ατόμων με Αυτισμό - Δ.Α.Δ. Ν. Καστοριάς καλεί τα μέλη της Εταιρείας σε έκτακτη γενική συνέλευση, το Σάββατο 2-7-2011 στις 19.00, στα γραφεία της Εταιρείας, στην οδό Κορυτσάς 9 στην Καστοριά, με θέματα ημερήσιας διάταξης:
Θέμα 1ο : Διαπίστωση Απαρτίας – Εκλογή Προεδρείου Συνέλευσης
Θέμα 2ο : Διοικητικός – Οικονομικός Απολογισμός
Θέμα 3ο : Έκθεση Εξελεγκτικής Επιτροπής
Θέμα 4ο : Απαλλαγή του απερχόμενου Δ.Σ. από κάθε ευθύνη
Θέμα 5ο : Εκλογή Εφορευτικής Επιτροπής
Θέμα 6ο : Αρχαιρεσίες για νέο Δ.Σ. και Ε.Ε.
Σας υπενθυμίζουμε ότι η Γ.Σ. σύμφωνα με το άρθρο 10 του καταστατικού βρίσκεται σε απαρτία "εφόσον παρίσταται το ήμισυ, πλέον ενός από τα ιδρυτικά και τακτικά μέλη που είναι ταμειακώς τακτοποιημένα". (δηλ. έχουν καταβάλει τις ετήσιες συνδρομές των δύο τελευταίων ετών). Δικαίωμα ψήφου έχουν μόνο τα παραπάνω μέλη.
Σε περίπτωση μη απαρτίας, η συνέλευση θα συνέρθει το Σάββατο 9-7-2011, την ίδια ώρα στον ίδιο χώρο.
Το Δ.Σ.
Σάββατο 4 Ιουνίου 2011
Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011
Έκτακτη Γενική Συνέλευση 17-6-2011
Το Δ.Σ. της Εταιρείας Προστασίας Ατόμων με Αυτισμό & Δ.Α.Δ. Ν. Καστοριάς καλεί τα μέλη της Εταιρείας σε έκτακτη γενική συνέλευση, την Παρασκευή 17-6-2011 στις 19.00, στα γραφεία της Εταιρείας, στην οδό Κορυτσάς 9 στην Καστοριά, με θέμα ημερήσιας διάταξης την κατάθεση και συζήτηση προτάσεων που αφορούν το καταστατικό της Εταιρείας.
Σε περίπτωση μη απαρτίας, η συνέλεσυη θα συνέρθει την Παρασκευή 24-6-2011, την ίδια ώρα στον ίδιο χώρο.
Τετάρτη 13 Απριλίου 2011
ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
12.4.2011
ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ
Το Υπουργείο Παιδείας υπερηφανεύεται για την πολιτική του στον ευαίσθητο χώρο της Ειδικής Αγωγής (Δελτίο Τύπου – Απολογισμός στις 1.12.2010) αλλά η πραγματικότητα που βιώνουμε δεν αφήνει περιθώρια για χαμόγελα.
Η ελάχιστη υποχρέωση της Πολιτείας απέναντι στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής με προϋπηρεσία 30-40-50, μέχρι και 80 μήνες, αναιρείται. «Παγώνουν» τους διορισμούς, «παγώνουν» τον ΑΣΕΠ Ειδικής Αγωγής αλλά «ξεπαγώνουν» κάθε ρύθμιση που κάνει το μέλλον των ειδικών παιδαγωγών δυσοίωνο.
Χαρακτηριστικό είναι το σχέδιο νόμου που συζητείται αυτές τις μέρες στη Βουλή («Θεσμικό πλαίσιο των πρότυπων πειραματικών σχολείων, ίδρυση Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, οργάνωση ινστιτούτου τεχνολογίας, υπολογιστών και εκδόσεων ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ και λοιπές διατάξεις»), το οποίο στις «λοιπές διατάξεις» (ως συνήθως) νομιμοποιεί τη χορήγηση της Παράλληλης Στήριξης μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων (ΕΣΠΑ), αφαιρεί το δικαίωμα μετάθεσης στους εκπαιδευτικούς ΠΕ71-ΠΕ61 στα Τμήματα Ένταξης και την Παράλληλη Στήριξη (και ενώ αντιφατικά βαπτίζει όλες τις θέσεις Ειδικής Αγωγής ως ΠΕ71-ΠΕ61) και στην ουσία υποβαθμίζει την προώθηση της ΣΥΝΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ στη χώρα μας αφού αυτή θα παρέχεται από περιστασιακά ευρωπαϊκά προγράμματα με μη εξειδικευμένο προσωπικό.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Ειδική Αγωγή διεκδικούμε:
- Να γίνει τώρα ο ΑΣΕΠ Ειδικής Αγωγής – Να ξεκινήσουν οι διορισμοί.
- Να ισχύει ΕΝΙΑΙΟ δικαίωμα μετάθεσης/απόσπασης/τοποθέτησης στην Ειδική Αγωγή. Όχι στις διαιρέσεις μεταξύ των εκπαιδευτικών Ειδικής Αγωγής.
- Να σταματήσει κάθε πρόχειρη στελέχωση της Ειδικής Αγωγής μέσα από τη «βιομηχανία επιμορφώσεων» (προγράμματα ΕΣΠΑ, σεμινάρια 400 ωρών κ.ά.). Να μην αποτελούν τα επιμορφωτικά σεμινάρια προσόν διορισμού και παράγοντα μοριοδότησης στην Ειδική Αγωγή.
- Χρηματοδότηση της Ειδικής Αγωγής από τον Προϋπολογισμό, όπως το Κράτος έχει υποχρέωση – όχι στις περικοπές στο πιο ευαίσθητο κομμάτι της δημόσιας εκπαίδευσης.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
Σάββατο 2 Απριλίου 2011
Παρασκευή 1 Απριλίου 2011
Στον Adrian
Το πρωί εκείνο ξύπνησε πάλι ανάλαφρος. Όλη την προηγούμενη εβδομάδα δεν τις ένιωθε στον σβέρκο του. Οι ουλές βέβαια που του άφησαν ήταν πάντα εκεί. «Ευτυχώς δεν ονειρεύομαι» σκέφθηκε, ψηλαφώντας τα αόρατα σημάδια μ’ εκείνον τον αλλόκοτο τρόπο που παραξένευε πάντα τους γύρω του.
Το T-shirt το’χε προσεκτικά απλώσει πάνω στο τραπέζι αποβραδίς. Το φόρεσε προσεκτικά, σιάζοντας το με τις παλάμες για να φαίνεται ατσαλάκωτο το μήνυμα. Από πάνω έβαλε τη ζακέτα και έκλεισε το φερμουάρ. Ήπιε βιαστικά τον καφέ του και πήγε στο δωμάτιο του πιτσιρικά. Τον αγκάλιασε σφιχτά και τον φίλησε πολλές φορές δυνατά μέχρι εκείνος να δυσανασχετήσει και να τον κοιτάξει στα μάτια. Ύστερα έφυγε για τη δουλειά.
Στο κανάλι τα ‘χε κανονίσει από μέρες. Στη Βουλή θα πήγαινε αυτός σήμερα. Εξάλλου εδώ και χρόνια μόνον αυτός αναλάμβανε τα δύσκολα. Η Αντιπολίτευση είχε καταθέσει πρόταση μομφής στην Κυβέρνηση. Η ψηφοφορία θα ήταν ονομαστική. Θα ήταν όλοι εκεί. Όλα θα έπρεπε να λειτουργούν άψογα. Φρόντισε για τα πάντα ήδη από την προηγούμενη. Πάντα φρόντιζε τις υποχρεώσεις του. Αυτό το ήξεραν όλοι.
Φόρτωσε τον εξοπλισμό στο βανάκι και ξεκίνησε αργά το απόγευμα με τα παιδιά του συνεργείου. Οι δρόμοι εντυπωσιακοί, φωτισμένοι με χιλιάδες λαμπιόνια. Ο κόσμος πολύς στην αγορά για τα τελευταία ψώνια. Προπαραμονή Χριστουγέννων. Ημέρες χαράς και ελπίδας. Ακόμη και σε τέτοιες εποχές. Αναμφίβολα η διάθεση ήταν γιορτινή.
Στο θεωρείο ανέβηκε από νωρίς μόνος του. Τους άλλους τους άφησε στο καφενείο της Βουλής να κουτσομπολεύουν. Παλιότερα του άρεσε να περνά κι’ αυτός από εκεί. Έπιανε κουβέντα με τους βουλευτές και αυτό τον ευχαριστούσε. Μιλούσε με πάθος για τις αρετές της δημοκρατίας, για τις ελπίδες και τις προσδοκίες του λαού. Ήταν 20 χρονών όταν το καθεστώς έπεσε. Όλα τότε έμοιαζαν ιδανικά.
Τώρα στα 41 του, 15 χρόνια μετά τη γέννηση του μικρού και με τους δυτικούς τεχνοκράτες στη χώρα, οι βουλευτές γι’ αυτόν δεν είχαν πλέον κανένα ενδιαφέρον. Φορές μάλιστα, δεν μπορούσε να ξεχωρίσει αν του μιλούσαν εμπρός ή πίσω από την κάμερα.
Περιμένοντας τον πρωθυπουργό, σκέφτηκε να ξαναδοκιμάσει για τελευταία φορά. Κάθησε αναπαυτικά στην πολυθρόνα, έκλεισε τα μάτια, έγειρε πίσω το κεφάλι και προσπάθησε πάλι. Αδύνατον. Καμία σκέψη για το μέλλον δεν μπορούσε να σχηματίσει στο μυαλό του. Ούτε καλή ούτε κακή. Μία εβδομάδα πριν, όταν πρωτοξεκίνησε, η αίσθηση αυτή τον είχε τρομάξει. Τότε ήταν που σταμάτησε ξαφνικά να νιώθει τις νυχιές στο σβέρκο. Τώρα το είχε πλέον ξεπεράσει. Η αλήθεια είναι ότι ξεπέρασε τον ίδιο τον φόβο σαν συναίσθημα. Τον βοήθησε πολύ σε αυτό η απουσία του μέλλοντος. Ζούσε πλέον τη στιγμή. Ζούσε για τη στιγμή. Σαν τον γιο του. Δάγκωσε στραβά το κάτω χείλος και χαμογέλασε, όπως όταν παιδί ετοιμαζόταν για αταξία.
Με τις πρώτες κουβέντες του αρχηγού της Κυβέρνησης, άνοιξε τα μάτια και σηκώθηκε πανέτοιμος. Το πλάνο θα ήταν καταπληκτικό. Όπως μόνο ένας άνθρωπός της τηλεόρασης θα το φανταζόταν. Άνοιξε το φερμουάρ της ζακέτας και πόζαρε στην απέναντι κάμερα. Ανέβηκε στο στηθαίο του μπαλκονιού και άπλωσε τα χέρια. «Πήρατε το ψωμί των παιδιών μας» φώναξε στο εμβρόντητο κοινό των πατέρων του έθνους. Αφήνοντας τον εαυτό του, άκουσε το φτερούγισμά της καθώς εκείνη εγκατέλειπε για πάντα τον σβέρκο του. Μία στιγμή αργότερα το πρόσωπο του έκαιγε αλλά δεν πονούσε. Μπόρεσε να φωνάξει δυνατά «Ελευθερία» λίγο πριν πέσουν πάνω του για να τον βοηθήσουν και να τον φωτογραφήσουν.
Στον γύρο του κόσμου που έκανε η είδηση, το T-shirt είχε την τιμητική του: «Μας τρυπήσατε. Σκοτώσατε το μέλλον των παιδιών μας. Αλλά δεν μπορείτε να πάρετε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας».
Η Αντιπολίτευση αποχώρησε από την αίθουσα. Η Κυβέρνηση παρέμεινε και έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον εαυτό της. Η καταχρεωμένη, μαρτυρική πατρίδα του έγινε το κέντρο του κόσμου για εκείνο το βράδυ. Ο αυτιστικός έφηβος δίχως να το γνωρίζει, έγινε γνωστός σε όλη την υφήλιο, χωρίς να κουνηθεί απ’τη θέση του. Ο Adrian, αιμόφυρτος πάνω στα έδρανα, ελευθερώθηκε από τα νύχια της αγωνίας για το μέλλον του γιου του. Όχι επειδή το εξασφάλισε. Απλά επειδή ξεπέρασε τον εαυτό του προσπαθώντας. Ως αληθινός πατέρας. Ως πραγματικός άντρας.
↔
«…Στις 23 Δεκεμβρίου 2010, ο τεχνικός της κρατικής τηλεόρασης της Ρουμανίας Adrian Sobaru, πατέρας ενός 15χρονου αγοριού με αυτισμό, πήδηξε από τα θεωρεία του Ρουμανικού Κοινοβουλίου, διαμαρτυρόμενος για τις περικοπές που επιβάλλει η Ρουμανική Κυβέρνηση στις κοινωνικές παροχές σε άτομα όπως ο γιος του, καθ’ υπόδειξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ο Adrian επέζησε της πτώσης.»
http://news.yahoo.com/s/ap/20101224/ap_on_bi_ge/eu_romania_financial_crisis
http://www.youtube.com/watch?v=QTfp6jnWe84&NR=1&feature=fvwp
Στον Adrian Sobaru είναι αφιερωμένες οι εκδηλώσεις της Εταιρείας Προστασίας Ατόμων με Αυτισμό Δ.Α.Δ. Ν. Καστοριάς για το Σάββατο 2 Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού.
Γεώργιος Πάνος
Πρόεδρος της Εταιρείας Προστασίας Ατόμων με Αυτισμό Δ.Α.Δ. Ν. Καστοριάς
Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011
Φυλλάδιο Ενημέρωσης για τον Αυτισμό
Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011
Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011
Γενική Συνέλευση
Προγραμματισμός ενεργειών και δράσεων για το τρέχον έτος.
Σε περίπτωση μη απαρτίας η Συνέλευση θα επαναληφθεί την Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011 στις 7μμ στον ίδιο χώρο.
Παρακαλούνται τα μέλη να μεριμνήσουν για την εξόφληση των συνδρομών τους.
Το Διοικητικό Συμβούλιο
Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011
Τα παιδιά νικάνε!
Τρίτη, 1 Μαρτίου 2011. Καλάθια αγάπης για 3η χρονιά θα μετράνε ο Θοδωρής Παπαλουκάς και ο Δημήτρης Διαμαντίδης, στο πλαίσιο της κοινωνικής εκστρατείας της WIND Ελλάς «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΙΚΑΝΕ».
Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011
Η θυσία των ψυχών...
Αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία (το πλήρες άρθρο εδώ).
Η θυσία των ψυχών
Πάνω από τριάντα αθώες παιδικές ψυχές με ειδικές ανάγκες έχουν «δραπετεύσει», από το 1988 μέχρι σήμερα, από το «κολαστήριο» του ΚΕΠΕΠ Λεχαινών Ηλείας, αθόρυβα χωρίς οι αρμόδιοι να δημοσιοποιήσουν τα αίτια και τις ακριβείς συνθήκες του θανάτου τους. Και όσες φορές ο θάνατος πήρε δημοσιότητα και έγινε αντικείμενο δημοσιογραφικής έρευνας, αποκαλύφθηκαν το δράμα που βιώνουν οι περιθαλπόμενοι στο ίδρυμα και η αναλγησία των αρμοδίων.
Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011
Έχεις δύο επιλογές..
Τι θα έκανες εσύ; Θα διάλεγες, σίγουρα..
Μην κοιτάξεις για κάτι αστείο σ' αυτό το κείμενο, δεν υπάρχει, μα διάβασέ το.Η ερώτηση είναι: Θα έκανες την ίδια επιλογή ;
Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει κανείς απο όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.
Μετά την τελετή, έκανε μια ερώτηση.
"Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται απο εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται τέλεια.
Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;"
Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και γεμάτοι απορία.
Ο πατέρας συνέχισε.
"Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση είναι, το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ' αυτό το παιδί."
Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που θα σας παρακαλέσω θερμά να διαβάσετε μέχρι το τέλος της..
Ο Shay κι εγώ, περάσαμε έξω απο ένα πάρκο, όπου κάποια αγόρια που γνώριζαν τον Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ.
Ο Shay με ρώτησε, "μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ' αφήσουν να παίξω μαζί τους;"
Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια, δεν θα ήθελαν κάποιον σαν τον Shay στην ομάδα τους.
Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι αν του δινόταν η ευκαιρία να παίξει, θα του έδινε πολύ μεγάλη χαρά και επίσης ένα αναγκαίο αίσθημα ένταξης, μαζί με κάποια εμπιστοσύνη που θα γινόταν αποδεκτός από τα άλλα παιδιά, παρά την αναπηρία του.
Πλησίασα λοιπόν ένα απο τα παιδιά, και το ρώτησα χωρίς βέβαια να περιμένω και πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να παίξει μαζί τους.
Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε κάποια υποστήριξη, μα στο τέλος απάντησε, "χάνουμε έξι γύρους, και το παιχνίδι είναι στον όγδοο γύρο. Γιατί όχι, μπορεί να παίξει στην δική μας ομάδα, και θα προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να παίξει στον επόμενο γύρο, να αποκρούσει τις βολές αν το θέλει.
Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο της ομάδας, για να φορέσει την μπλούζα της ομάδος. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια θέρμη στην καρδιά μου.
Τα αγόρια της ομάδας, είδαν την χαρά μου, που τον αποδέχτηκαν στην ομάδα τους.
Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay νικούσε μερικούς πόντους, αλά ήταν ακόμη πίσω τρείς πόντους για να κερδίσουν τον γύρο.
Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το γάντι και έπαιξε δεξιά στο γήπεδο.
Αν και οι μπαλιές δεν ήρθαν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε ενθουσιασμένος, δείχνοντας την χαρά του, και μόνο που βρισκόταν εκεί, χτυπώντας όλο χαρά τα χεράκια του.
Το χαμόγελό του ήταν απο το ένα αυτί στο άλλο, όταν με κοίταζε που τον χαιρετούσα απο την εξέδρα.
Προς το τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους.
Με δύο παίκτες έξω, και τρείς έξω απο την βάση, οι πιθανότητες να κερδίσει γύρους, ήταν κοντά στην βάση, και ο Shay καθορίστηκε σαν ο επόμενος για να αποκρούσει τις βολές.
Σ' αυτό το κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να δοκιμάσει να αποκρούσει, και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το παιχνίδι.
Για μεγάλη μου έκπληξη, ..τον άφησαν!
Όλοι γνωρίζανε ότι ήταν αδύνατον να χτυπήσει ο Shay την μπάλα, τη στιγμή που δεν ξέρει καν, πώς να κρατήσει κατάλληλα το ρόπαλο, πόσο μάλλον να στοχεύσει την μπάλα.
Εντούτοις, ο Shay πήρε θέση.
Ο αντίπαλος παίχτης, που πετάει την μπάλα, αναγνώρισε ότι η ομάδα του Shay έβαλε την νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη μοίρα, για να δώσουν την ευκαιρία στο παιδί αυτό, να χαρεί αυτήν τη στιγμή, γι αυτό και ήρθε πιο κοντά, προσπαθώντας να τον βοηθήσει να τα καταφέρει ρίχνοντας την μπάλα απαλά στον Shay.
Στην πρώτη προσπάθεια, ο Shay κούνησε αδέξια το ρόπαλο και αστόχησε.
Ο αντίπαλος παίκτης, ήρθε ακόμη πιο κοντά του λίγα βήματα, για να του πετάξει ακόμη πιο απαλά την μπάλα. Ο Shay κούνησε πάλι αδέξια το ρόπαλο, μα αυτή τη φορά βρήκε τυχαία την μπάλα, στέλνοντάς την πολύ κοντά, και μάλιστα σε έναν αντίπαλο.
Το παιχνίδι τώρα, κανονικά θα είχε τελειώσει.
Ο αντίπαλος όμως, σήκωσε την μπάλα, και, ενώ θα μπορούσε να την πετάξει στην πρώτη βάση, βγάζοντας τον Shay έξω απο το παιχνίδι, πέταξε επίτηδες την μπάλα πολύ ψηλά, πάνω απο το κεφάλι του συμπαίκτη του, και μακρυά κι απο τους άλλους συμπαίκτες του.
Όλοι στις εξέδρες, και απο τις δύο ομάδες, άρχισαν να φωνάζουν, "Shay τρέξε στην πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε..."
Ποτέ στη ζωή του ο Shay δεν έτρεξε τόσο μακρυά, μα έφτασε στην πρώτη βάση γεμάτος ενθουσιασμό και με ορθάνοιχτα απο χαρά μάτια, κοιτώντας γύρω του απορημένα και σαστισμένα, να καταλάβει τι άλλο πρέπει τώρα να κάνει...
Η εξέδρα συνέχισε τότε, "Shay, τρέξε στη δεύτερη βάση, Shay τρέξε..τρέξε.."
Με την ανάσα κομμένη και άτσαλα, έτρεξε προς τη δεύτερη βάση. Μέχρι όμως να φτάσει ο Shay στη δεύτερη βάση, ο δεξιός αντίπαλος είχε ήδη πιάσει την μπάλα.
Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης ομάδας, και είχε πλέον όλη την ευκαιρία, να γίνει ο ήρωας της ομάδας του.
Θα μπορούσε να πετάξει την μπάλα στον συμπαίκτη της δεύτερης βάσης, όπου θα έβγαζε έξω τον Shay, μα κατάλαβε τις προθέσεις του συμπαίκτη του που έριχνε τις βολές, και την έριξε ψηλά, πρός τον συμπαίκτη της τρίτης βάσης.
Ο Shay έτρεξε πρός την τρίτη βάση σαν ξετρελαμένος, καθώς οι παίκτες της ομάδας του
έτρεξαν κι εκείνοι προς τη βάση.
Όλοι φωνάζαμε, "Shay, Shay, Shay!!!"
Ο Shay έφτασε στην τρίτη βάση, αλά με την κρυφή βοήθεια του αντίπαλου παίχτη της τρίτης βάσης, ο οποίος σταμάτησε να τρέχει να προλάβει την μπάλα, για να δείξει στον Shay την σωστή κατεύθυνση, το πού ήταν η τρίτη βάση, λέγοντάς του "απο δώ, απο δώ Shay.."
Καθώς ο Shay πέρασε απο την τρίτη, τα αγόρια και των δύο ομάδων και οι θεατές στις εξέδρες, ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας "Shay, τρέξε στη βάση ένα τώρα, τρέξε στη βάση ένα.."
Ο Shay έφτασε στη βάση, πάτησε στον βατήρα, κερδίζοντας το παιχνίδι, και όλοι τον ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα, που βοήθησε να νικήσει η ομάδα.
Εκείνη την ημέρα, συνέχισε με δάκρυα ο πατέρας, τα αγόρια και απο τις δύο ομάδες, και ο κόσμος στις εξέδρες, βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε μια ψυχούλα, που τόσο την λαχταρούσε και που τόσο την είχε ανάγκη.
Ο Shay δεν τα κατάφερε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, πέθανε εκείνο τον χειμώνα, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ, πώς ήταν ο "ήρωας" που με έκανε τόσο χαρούμενο εκείνη την ημέρα, και την χαρά που έδωσε στην μητέρα του, και που με δάκρυα αγκάλιασε τον μικρό της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι.
Και τώρα, ..κυρίες, ...κύριοι, ...ο επίλογος..
Υπάρχουν χιλιάδες ανέκδοτα που στέλνονται δια μέσου internet, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Μα όταν πρόκειται για ιστορίες που έχουν να κάνουν με επιλογές ζωής, οι άνθρωποι διστάζουν.
Το ακατέργαστο, το χυδαίο, και συχνά άσεμνο, περνάει ελεύθερα μέσω του κυβερνοχώρου, αλλά η δημόσια συζήτηση για την ευπρέπεια, πάρα πολύ συχνά καταστέλλεται, ακόμη και στα σχολεία η και τους εργασιακούς χώρους μας.
Εάν σκέφτεσαι να προωθήσεις αυτό το κείμενο, πιθανότατα θα κάνεις ίσως επιλογή, στα άτομα στα οποία θα το στείλεις.
Θεωρώ προσωπικά πως ανήκω στα άτομα, που πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Όλοι έχουμε χιλιάδες ευκαιρίες στην καθημερινή μας ζωή, να καταλάβουμε την φυσική τάξη των πραγμάτων.
Τόσες πολλές, φαινομενικά τετριμμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ δύο ανθρώπων, μας δίνουν μια επιλογή:
Περνάμε κατά μήκος ενός μικρού σπινθήρα αγάπης και ανθρωπιάς;
ή παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο ακόμη πιό κρύο;
Ένας σοφός είπε κάποτε, "κάθε κοινωνία κρίνεται, από το πώς μεταχειρίζεται τους πιό αδύναμους ανάμεσά της"
Τώρα έχεις δύο επιλογές για το κείμενο που διάβασες..
Διαγραφή, δηλαδή δεν του δίνεις σημασία, ή..
Προώθηση, δηλαδή, αναδημοσίευσέ το...
Να έχεις μια χαρούμενη ημέρα, να έχεις μια "Shay day!"
Κάνε το σωστό, προώθησέ το, δώσε μια ακόμη μικρή ελπίδα στο να καλυτερέψει ο κόσμος μας, να γίνει πιο ανθρώπινος, πιο συμπονετικός, πιο αγνός..
...και, χαμογέλα!!! ...μας παρακολουθούν παιδιά.